TONYALI AHMED EFENDİ VE RİSÂLE-İ AHVÂL-İ ÂHİR ZAMÂN MESNEVİSİ / TONYALI AHMED EFENDİ AND HIS RİSÂLE-İ AHVÂL-İ ÂHİR ZAMÂN MESNEVİ

ÖZ

19. yüzyıl, yaşanan büyük siyasi ve sosyal buhranlara rağmen pek çok şairin yetiştiği ve çok fazla sayıda eserin kaleme alındığı bir dönemdir. Tonyalı Ahmed Efendi de son dönem divan şiiri geleneği çerçevesinde mesnevi tarzında eser vermiş az bilinen şahsiyetlerden biridir. Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân ise onun kaynaklarda belirtilen tek eseridir. İstanbul’da birkaç kez basılmasından, yazıldığı dönemde oldukça rağbet gördüğü anlaşılan eser ve müellifi hakkında maalesef kaynaklarda yeteri kadar bilgi bulunmamaktadır. Fakat eserin, ahir zamanda toplumda ortaya çıkan aksaklıklara dikkati çekmek, ahlaki ve dinî konularda topluma öğütler vermek için yazıldığı, bu nedenle de sade bir dille kaleme alınmış olduğu söylenebilir.

Bu çalışmada klasik Türk şiirinin son döneminde mesnevi nazım şekliyle kaleme alınmış bir nasihatnâme olan Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân, Latin harflerine aktarılmış; muhteva, şekil, ahenk, dil ve üslup özellikleri bakımından incelenmiştir.

Anahtar Sözcükler: Klasik Edebiyat, 19. yüzyıl, Tonyalı Ahmed Efendi, Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân, mesnevi.

TONYALI AHMED EFENDİ AND HIS RİSÂLE-İ AHVÂL-İ ÂHİR ZAMÂN MESNEVİ

ABSTRACT

19th century is a period in which many poets were raised and many works were written despite great political and social crises. Ahmed is one of the less known authors who wrote works in the form of masnawî within the tradition of the late Divan Poetry. Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân is his only surviving and cited text in the sources. Unfortunately, there is little information about the work and the author in the sources. Yet, it is understood that the work was quite popular at the time since it was printed several times and had multiple publications in Istanbul. This study explores this work, which was intended to draw attention to social problems that occur lately, known as Âkhir Zaman (End of Time). The work, a preachment in verse written in the form of masnawî in the late classical Turkish poetry and available in Latin letters, gives advice to people and teaches moral and religious lessons through a remarkably sincere and simple language. This study examines Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân in terms of content, form, harmony, language, style and figure of speeches.

Keywords: Classical Literature, 19th century, Tonyalı Ahmed Efendi, Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân, mesnevi.